Brzanka różowa (Puntius conchonius)

Brzanka różowa (Puntius conchonius) (Hamilton - Buchanan, 1822)

Występowanie:Afganistan, Pakistan, Indie, Nepal, Bangladesz, Sri Lanka i Birma;
Woda: pH 6,5 - 7,5;
Temperatura: 20-240C;
Akwarium: 80 litrów;
Wielkość: 8 cm (w naturze nawet 14cm);
Długość życia: 5 lat.

Brzanka różowa należy do rodziny Cyprinidae (szerzej o tej rodzinie pisałam przy okazji omawiania brzanki sumatrzańskie)j. Do Europy sprowadzono ją po raz pierwszy w 1903 r (Niemcy).
Grzbiet brzanek różowych jest ciemnooliwkowy, boki u samca różwe, u samicy żółtawozielone. Całe ciało rybek pięknie mieni się i srebrzyście połyskuje. U nasady ogona, po obu bokach ryby,widoczna jest czarna plama. Płetwy samca są przezroczyste, lekko różowe; samicy przezroczyste lekko żółtawe. Niektóre rybki mają czarne zabarwienie górnej części płetwy grzbietowej.
Ubarwienie młodych samczyków jest niezmiernie podobne do ubarwienia samic - oliwkowozielone. Pewnego czasu sama żartowałam, że moje brzanki różowe to te najmniej różowe ryby w akwarium. Jednak proszę bardzo, wyrosły na przepiękne różowo opalizujące, srebrzyście mieniące się rybki.
Wychodowano wiele odmian brzanek różowych. Szczególnie efektownie wygląda odmiana o wydłużonych płetwach (patrz zdjęcie).
Brzanka różowa to niezmiernie efektowna ryba, a do tego prosta w hodowli. Dlatego uważam, iż doskonale nadaje się dla osób, zaczynających swą przygodę z akwarystyką. Rybka pięknie się prezentuje, jest towarzyska i bardzo ruchliwa. Cóż więcej potrzeba by cieszyć się jej widokiem?
Na pewno całego stadka brzanek, co najmniej 4 - 5 sztuk (z przewagą samców). Dopiero w takiej ilości możemy zaobserwować prawdziwy urok tych ryb. Ich niesamowitą energię i niepowtarzalną urodę.
Jakby mało było tych zalet, brzanka różowa jest stosunkowo mało kąśliwą rybą, w porównaniu do jej blizkiej kuzynki - brzanki sumatrzańskiej. Jednak, podobnie jak w przypadku wszystkich brzanek, nie należy hodować je jz rybami o wydłużonych płetwach.
Brzanki różowe świetnie wyglądają na ciemnym tle oraz przy ciemnym podłożu. Wówczas ich kolory pięknie się prezentują. Akwarium powinno być dość gęsto zarośnięte roślinami o postrzępionych liściach (odpowiedź dlaczego, znajduje się przy opisie brzanki sumatrzańskiej), ale z obszernym miejscem do pływania.
Brzanki różowe nie są wybredne jeśli chodzi o pożywienie. Praktycznie jedzą wszystko. Zauważyłam, że ten gatunek, najbardziej z wszystkich brzanek, lubi dodatek pokarmu roślinnego. Często obserwowałam jak skubią glony z liści roślin. Staram się więc podawać im jak najczęściej sparzone liście kapusty, sałaty, w sezonie ogórki i pomidory, kalafior, czasami banany, jabłka czy czereśnie. W ten sposób unikam podgryzania przez brzanki liści moich roślin.
Są to wielkie żarłoki. Należy wię uważać, by nie przekarmić tych rybek. Doświadczeni akwaryści kierują się złotą myślą, że "zdrowa ryba to głodna ryba".
Kilka razy do roku brzanki sumatrzańskie przystępują do tarła. Wspominałam wcześniej , że najlepiej jest trzymać stadko z przewagą samców. Napiszę teraz dlaczego. W czasie zabiegania o względy samiczki, samce przepięknie wyglądają. Prężą swe płetwy, prezentują wspaniałe kolory. To dopiero jest widok!
Akwarium tarliskowe powinno mieć co najmniej 60 cm długości. Poziom wody około 15 cm. Temperatura około 22-240C.
Część powierzchni wody należy przykryć roślinami pływającymi. Wskazane jest umieszczenie rusztu ikrowego, a na nim kępek drobnolistnych roślin. Akwarium należy postawić w jasno oświetlonym miejscu, tak aby padały na nie promienie słońca.
Przed tarłem ryby rozdzielamy według płci na okres 14 dni i obficie karmimy. Do akwarium tarliskowego przenosimy je wieczorem. Następnego dnia rankiem zwykle odbywa się tarło. Możliwie jak najszybciej odławiamy tarlaki, aby nie pożarły ikry.
Młode wylęgają się po 24-36 godzinach. Gdy małe rybki pływają już w pozycji horyzontalnej (zwykle po 5 dniach) rozpoczynamy karmienie. Początkowo drobnym "pyłem" (pierwotniaki, wrotki, naupliusy oczlika lub solowca), stopniowo zwiększając jego rozmiar. Po około 2 tygodniach rybki można przenieść już, wraz z wodą, do większego zbiornika.
Dojrzałość płciową osiągają one po 8-12 miesiącach.